Op zondag 3 maart heb ik de marathon van Tokio gelopen. Daarmee ben ik een van de ongeveer vijftienduizend World Major Six Finishers wereldwijd: mensen die alle zes de World Marathon Majors hebben gelopen (Boston, Berlijn, Chicago, Londen, New York en Tokio). Aangezien ik zo trots ben als een aap met zeven lullen heb ik dit avontuur verpakt in een verhaaltje waar jullie misschien nog wat van op kunnen steken: Acht dingen die je kunt leren van mijn World Marathon Major avontuur.

Karakter tonen loont.  
Voor die zes marathons heb ik de afgelopen negen jaar minstens 2200 kilometer per jaar gelopen. Elke zaterdag, zondag, dinsdag en donderdag. Overslaan is zelden tot nooit een optie geweest. Alleen voor vakantie, Lowlands en carnaval werd een uitzondering gemaakt. Had ik ’s avonds iets anders op de planning? Dan ging ik om zes uur in de ochtend op pad. Het gaat fout wanneer je denkt: die ene keer missen maakt niet uit. Dat maakt wel uit. Dan maak je maar zin.  

Noem mij vooral gek.  
Zeg niet dat ik bluf. Want dan zal ik je bewijzen dat het kan. Noem mij vooral gek, dan zal ik laten zien dat iets helemaal zo gek nog niet is. Natuurlijk ben ik een beetje gestoord met al dat hardlopen, zeker in combinatie met veel festivals, concerten en drankgelag, maar hoe vaker je zegt dat je niet snapt hoe ik dat doe, hoe vaker ik zal laten zien dat je het gewoon moet doen.  

Begin nou maar gewoon.  
Zes marathons lopen (of eigenlijk negen (twee keer als aanloop/kwalificatie en eentje wegens uitloten)) is minder dan het lijkt. Je begint namelijk met eentje. En als je dat telkens goed doet, heb je er aan het eind van de rit een FInisher Six medaille aan overgehouden. Niet panikeren over the load that is to come, wanneer je stap voor stap de dingen aanpakt, blijk je aan het eind een heleboel voor elkaar gebokst (of gerend) te hebben.  

Het moet wel leuk blijven.  
Ik heb er niks voor laten staan. Op momenten dat het nodig was, zoals daags voor een zware dertigplustraining, was ik roomser dan de paus, maar daarna kan je gewoon bier drinken. En als je er daar te veel van op hebt, kan er ook nog wel een peuk bij. Ik heb ook nooit op mijn eetpatroon gelet. In de drie maanden voorafgaand aan een marathon, verbrand je meer dan dat je binnenkrijgt en val je vanzelf af. Feitelijk ben ik ooit gaan hardlopen omdat ik bier wil kunnen drinken zonder al te veel bierbuik. Of zoals ik al zei: het moet wel leuk blijven.  

Luister naar de stemmen in je hoofd.  
De twintigduizend kilometer die ik heb afgelegd om te komen tot deze bijzondere medaille is gedaan zonder afleidende muziek of podcasts bij het lopen. Tijdens het hardlopen moet je de stemmen in je hoofd kunnen horen die zeggen: stop, draai om, ga naar huis, waar ben je mee bezig. Een koptelefoon op je kop overstemt dat. Bovendien scheelde het me stiltewandelingen en andere zweverige coachingtrajecten. Aan het eind van een lange duurloop zijn de stemmen in je hoofd namelijk verstomd en is je kop helemaal leeg. Moet je ook eens doen.  

Zoek een andere hobby.  
Doe het niet. Ik had negen van de tien keer dat ik ging lopen geen zin. Gelukkig zijn de mooiste meters van hardlopen die eerste meters nadat je klaar bent. Liever had ik een lintworm gehad waarmee ik alles kon eten en drinken zonder een kilo aan te komen. De meeste tijd is hardlopen saai. Maar gelukkig heb je er geen tien andere medespelers voor nodig, of een speciaal aangelegd sportveld. Het is de deur achter je dicht trekken en gaan. Als je dat vier keer in de week leuk vindt, ga hardlopen. Als dat niet het geval is, zoek een andere hobby.  

Weet waar je aan begint.  
De moeilijkste horde van deze zes marathons is Boston. Daar mag je namelijk alleen lopen als je hard genoeg loopt. Daarvoor moet jij je kwalificeren. En de limieten zijn streng. Fuck New York. Elke koekenbakker met te veel geld kan als ie dat wil daar lopen. En dan mag je er ook nog eens ruim zes uur over doen. Sorry voor de mensen die de marathon van New York op hun naam hebben staan, zorg eerst maar eens dat je Boston hebt gelopen. Dan piep je wel anders. Pas toen ik me gekwalificeerd had voor de oudste moderne marathon ter wereld, besloot ik alle Major Six marathons te lopen.  

Doe het omdat je het wilt.  
Dit doe je niet voor je lolletje. Dit doe je omdat je iets wil. En daarvoor moet je karakter tonen, een beetje gek zijn, het gewoon doen, zorgen dat het leuk blijft, luisteren naar de stemmen in je hoofd, geen andere hobby zoeken én weten waaraan je begint. Maar dan heb je ook wat: dan kom jij jezelf meerdere keren tegen. En jezelf tegenkomen is het mooiste dat er is.